Παρακολουθώ με προσοχή τα όσα συμβαίνουν και εξελίσσονται σχετικά με το φιλόδοξο και … δαπανηρό έργο της υποθαλάσσιας ζεύξης Σαλαμίνας – Περάματος προϋπολογισμού 350 εκατ. ευρώ που έχει ενταχθεί στο πακέτο των 13 δις. ευρώ που θέλει να υλοποιήσει η κυβέρνηση εντός του 2022 ή εν πάσει περιπτώσει να τα δρομολογήσει στην τελική μορφή τους (και διαδικασία) μέσα στο χρόνο!
Πρόκειται πράγματι για ένα έργο που έχει περάσει από 40 κύματα καθώς επί της ουσίας η χρησιμότητα του σε συνάρτηση με το κόστος κατασκευής αμφισβητείται…
Την ώρα τούτη μετά την έγκριση των περιβαλλοντικών όρων και επιπτώσεων από τα αρμόδια υπουργεία και την ολοκλήρωση της περιβαλλοντικής μελέτης με την κατάθεση της οποίας ανοίγει ο δρόμος για τον διεθνή διαγωνισμό!
Θυμίζεται ότι με βάση τις προκαταρκτικές διαπραγματεύσεις, που πραγματοποιήθηκαν σε προηγούμενη χρονική στιγμή, υποψήφιοι για τη σύμβαση παραχώρησης είναι τρεις: Μυτιληναίος, Τέρνα και Άκτωρ – Vinci!
Επί του προκειμένου τώρα, πρόκειται για ένα ακόμη έργο βιτρίνας, όπου το όφελος για τον πολίτη είναι ασήμαντο, τα λεφτά για τους εργολάβους πολλά, ενώ τα κυκλοφοριακά φόρτη θεωρούνται από τους ειδικούς ως ελάχιστα!
Υπό αυτό το πρίσμα η δαπάνη 350 εκατ. ευρώ για ένα έργο που δεν βγαίνει, που δεν είναι βιώσιμο και του οποίου η επίπτωση στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας είναι απειροελάχιστη, εξυπηρετώντας στενά όχι τα εκατομμύρια του ελληνικού λαού και του φορολογούμενου πολίτη, αλλά ίσως κάποιων κατοίκων των όμορων περιοχών, καθώς και τα συμφέροντα των εργολάβων, προκαλεί ερωτηματικά και προβληματισμό !!!
Υπό αυτή την έννοια, θα είχε νόημα να ξέραμε, αλλά και να γνώριζε η ελληνική κοινωνία, το περιεχόμενο της μελέτης βιωσιμότητας που συνέταξε ο χρηματοοικονομικός σύμβουλος!
Να δούμε τι λέει, για να ξέρουμε αν και σε ποιον θα πρέπει να αποδώσουμε ευθύνη στο μέλλον…
