Αθόρυβα, αλλά επίμονα, κάποιοι…ελεύθεροι σκοπευτές, που ενεργούν ως εκπρόσωποι ξένων funds, γυρνάνε βουνά και λαγκάδια της χώρας και ψάχνουν για “λευκό χρυσό”, για πηγές νερών, οι οποίες μπορούν να τροφοδοτήσουν νέα εργοστάσια εμφιάλωσης.
Το θέμα είναι ότι οι πηγές ανήκουν σε δήμους, που πρέπει όχι μόνο να συναινέσουν, αλλά και να έχουν ένα σημαντικό ποσοστό μετοχών σε όποια εταιρεία συσταθεί, χωρίς μάλιστα να εισφέρουν κεφάλαια, αφού η εισφορά εδώ είναι κυριολεκτικά σε είδος και μάλιστα πολύτιμο και σήμερα, πολύ περισσότερο αύριο.
Αλλά, δεν είναι μόνο ξένοι που ενδιαφέρονται για τα νερά.
Και εγχώριες βιομηχανίες αναψυκτικών και ποτών, ακόμα και τροφίμων (!), θέλουν να διευρύνουν το αντικείμενο τους με το πολύτιμο αυτό κοινωνικό αγαθό, καθώς και τα κεφάλαια διαθέτουν, αλλά και το δίκτυο.
Κυρίως αυτό είναι το κλειδί της εμπορικής επιτυχίας, χωρίς αυτό τα κόστη μεγαλώνουν και καθίστανται σχεδόν ασύμφορα για όσους δεν διαθέτουν επαφή με τα σημεία πρόσβασης, ούτε τον απαραίτητο “στόλο” φορτηγών και ημιφορτηγών διανομής.
Δεν απορώ, λοιπόν, καθόλου που φίλος που έλκει την καταγωγή του από πολύ ορεινό μέρος της κεντρικής Ελλάδας και μετέχει της διοίκησης του οικείου Δήμου καταγωγής του, έγινε δέκτης παρόμοιας πρότασης από θυγατρική μεγάλης εγχώριας βιομηχανίας τροφίμων.
Και το εντυπωσιακό είναι, όπως μου μετέφερε, ότι οι άνθρωποι της βιομηχανίας, είχαν ήδη κάνει μια πρώτη χαρτογράφηση των πηγών του εν λόγω Δήμου!
Και χωρίς να…ενοχλήσουν κανέναν υπεύθυνο της περιοχής, του Δήμου ή της Περιφέρειας.
Ο συνωστισμός ενδιαφερομένων, το Υπ. Υγείας και οι συναρμόδιοι φορείς
Λόγω του ότι προβλέπεται συνωστισμός ενδιαφερομένων για αξιοποίηση πηγών ανά τη χώρα και μέχρι στιγμής την κύρια ευθύνη έχει το υπουργείο Υγείας, μήπως θα έπρεπε να αναμορφωθεί το όλο νομικό πλέγμα, που ΔΕΝ θα απαγορεύει φυσικά τις σχετικές επενδύσεις, αλλά θα βάζει στο χάρτη των ευθυνών και άλλους συναρμόδιους φορείς;
Σημειώστε, τέλος, ότι στα εμφιαλωμένα νερά έχουν παρουσία 70 μεγάλες και μικρότερες (κάποιες μάλιστα αποτελούν και στοχό εξαγοράς) εταιρείες.
Τα μεταλλικά νερά είναι πρώτα σε τζίρο, προσεγγίζοντας τα 90 εκατ. ευρώ, ακολουθούν τα επιτραπέζια, με τζίρο κοντά στα 45 εκατ. και τέλος τα ανθρακούχα, με τζίρο πέριξ των 23 εκατ. ευρώ
